O dano cerebral adquirido é unha lesión que se produce nas estruturas cerebrais de forma súbita en persoas que naceron sen dano ningún no cerebro.

Esta lesión pode estar causada por unha enfermidade (ictus, tumor cerebral, anoxia, doenza metabólica...) ou por un traumatismo cranioencefálico (motivado por un accidente de coche, laboral, un golpe, unha caída...), e causa un amplo abano de secuelas que se presentan con diferente intensidade e en distinta medida en función da persoa. Moitas veces é difícil detectalas, e por iso se lle chama "discapacidade invisible" e "epidemia silenciosa".

Trátase dunha discapacidade recente, principalmente por dous motivos: o desenvolvemento da atención médica de urxencias (que salva vidas que antes se perdían por un ictus ou unha lesión, pero que sobreviven con secuelas) e o incremento da incidencia do ictus (por causa do envellecemento poboacional e cambios nos hábitos de vida).

Incidencia

Número de casos novos de DCA que se producen ao ano nunha poboación determinada (Galicia e España). Datos baseados en cifras recollidas en 2010-2012.

Prevalencia

Proporción de individuos dunha poboación que presentan unha característica determinada nun período concreto (datos de 2010-2012).

Estudos

• A situación das mulleres con dano cerebral adquirido en España (FEDACE, 2019)
• A atención específica ao DCA infantil. Estudo (Defensor del Pueblo, 2019)
• As persoas con Dano Cerebral Adquirido en España (FEDACE, 2015)
• O Dano Cerebral Adquirido en España: principais resultados a partir da Enquisa EDAD-2008
• Informe do Defensor del Pueblo (2006)