O ictus é a segunda causa de morte en todo o mundo e a primeira causa de discapacidade, e a Sociedade Española de Neuroloxía (SEN) publica unha guía para facerlle fronte da mellor maneira posible. A publicación, titulada 'Manual de Coidados Paliativos no Paciente con Ictus', aborda por primeira vez as recomendacións no ámbito dos coidados paliativos no ictus agudo, co obxectivo de realizar unha estimación e comunicación do prognóstico, establecer as metas de coidado, detectar e manexar os síntomas invalidantes, os coidados ao final da vida e a mellorar da calidade e investigación.

Dentro destes coidados paliativos anunciados na guía contra o ictus, recoméndase ao especialista incorporar á súa rutina de traballo os principios e prácticas recomendadas polas guías internacionais respecto diso. A partir de aquí, a guía recomenda promover e practicar a atención centrada no paciente e a familia, estimar eficazmente o prognóstico, establecer os obxectivos de coidado, avaliar e manexar eficazmente os síntomas do ictus, estar familiarizado coa adecuación do esforzo terapéutico e posuír experiencia nos coidados ao final da vida.

Á hora de realizar un bo prognóstico contra o ictus, o documento afirma que é fundamental coñecer en profundidade a fisiopatoloxía e historia natural do tipo de ictus concreto que afecta ao paciente, incorporando as características propias de cada caso e tratando de obter a maior cantidade de información obxectiva sobre a evolución que nos poden ofrecer os máis recentes avances a este respecto. Así pois, deberase ter en conta as características do ictus isquémico, hemorráxico e hemorraxia subaracnoidea.

A empatía e as técnicas de comunicación resultan decisivas á hora de establecer os obxectivos de coidado consensuados co paciente e os seus familiares, que deben estar incluídos en todo o proceso á hora de tomar decisións. Na guía tamén aparece un apartado sobre a eutanasia, e é misión do especialista facilitar ao paciente por escrito toda a información sobre o seu proceso participando activamente na deliberación, deixando constancia por escrito que así foi, sopesando as diferentes alternativas e posibilidades de actuación. Neste aspecto, desde a SEN deféndese que o/a neurólogo/a responsable da asistencia do paciente non sexa o responsable das avaliacións relacionadas coa idoneidade do procedemento eutanásico, é dicir, desvincular a asistencia médica do proceso eutanásico.

Tratamentos a pacientes con ictus no final da vida

Polo que respecta aos tratamentos no final da vida, a publicación recomenda o uso de “Vías de atención integradas”, método para implementar e monitorizar as mellores prácticas e incorporar pautas e protocolos aceptados nas contornas de atención médica. Dentro destas vías atópase a adecuación do soporte vital (exponse a retirada gradual nalgúns fármacos), o tratamento de síntomas terminais graves (o especialista debe anticiparse para preparar, abordar e discutir problemas como a inxesta oral, disnea, infeccións febrís, etc.) e a morte encefálica e doazón de órganos.

Como conclusión, o documento realizado pola SEN afirma que a asistencia en coidados paliativos tenta previr ou aliviar o sufrimento do paciente e familiares en todas as súas facetas cun obxectivo centrado no paciente. Debido a iso, búscase por parte da sociedade ofrecer a mellor atención posible en cada caso aliviando os síntomas e mellorando a calidade de vida ao final da vida.